ABD, 1958 yılından bu yana en az üç nükleer bombayı kaybetmiş ve bunların nerede oldukları hala bilinmiyor. Bu kayıp nükleer bombaların gizemi üzerine birçok tartışma yaşanmaktadır. Filipin Denizi’nin dibinde Hiroşima’ya atılmış bir hidrojen bombasının, patlamamış olarak durduğu bilinmektedir. Bu bomba, 1965 yılında meydana gelen USS Ticonderoga kazasının ardından kaybolmuştur. Ayrıca, ABD tarihi boyunca kazara fırlatılan, çalınan, patlatılan veya kaybolan nükleer silahlarla ilgili birçok olay yaşanmıştır. Arkansas’ta 1980 yılında meydana gelen “Damascus” olayı, dokuz megatonluk bir silahın fırlatılmasıyla sonuçlanmıştır. Bu tür olaylar arasında, nükleer silahların kaybolduğu sadece üç vakaya rastlanmıştır.
Bunlardan biri, 1965 yılında Filipin Denizi’nde gerçekleşen garip bir kaza sonucunda ortadan kaybolan bir megatonluk B43 termonükleer bombasıdır. A-4E Skyhawk uçağı tarafından taşınan bomba, denize düştüğünde kaybolmuştur. Bir diğer gizemli olay ise 1958 yılında Georgia’nın Savannah yakınlarındaki Tybee Adası açıklarında yaşanmıştır. Askeri bir tatbikat sırasında Stratojet’in bir jetle çarpışması sonucu, bombanın suya fırlatılması gerekti. Bombanın su altında halen bulunamadığı belirtilmektedir.
Denizaltılar da kayıp nükleer silahların önemli bir kaynağı olmuştur. Örneğin, Sovyet denizaltısı K-219’un 1968’de battığında bir düzine termonükleer silah taşıdığına inanılmaktadır. Ayrıca USS Scorpion adlı nükleer saldırı denizaltısı da 1968’de Atlantik’in ortasında battı ve 99 kişi öldü. Bu olayda, iki nükleer uçlu torpido da kaybolmuştur. Scorpion ve silahlar hiçbir zaman bulunamamıştır.
Bu tür kayıplar ve kazalar, nükleer silahların tehlikeli doğasını ortaya koymaktadır. Hem askeri hem de çevresel risklerle dolu olan nükleer silahlar, yanlışlıkla patlamalarına veya kaybolmalarına neden olarak büyük felaketlere yol açabilir. Bu nedenle, nükleer silahların kontrol altında tutulması ve güvenli bir şekilde saklanması çok büyük önem taşımaktadır. Ancak tarihi boyunca yaşanan bu kayıp vakalar, nükleer silahların kontrolsüz bir şekilde kullanılmasının ne kadar riskli olduğunu açıkça göstermektedir. Bu nedenle, uluslararası toplumun nükleer silahların kontrolü konusunda daha fazla işbirliği yapması ve güvenliği artırmak için daha fazla adım atması gerekmektedir.
